دانلود سرود ای ایران /استاد بنان

ای ایران سرود ملی غیررسمی ایران و نام یکی از مشهورترین سرودهای میهنی وملی گرایانه ایران، ساخته روح‌الله خالقی است. این سرود نه پیش از انقلاب اسلامی در ایران و نه پس از آن، سرود ملی رسمی نبوده است ولی به نظر می‌رسد که خود مردم ایران آنرا به عنوان سرود ملی به رسمیت شناخته‌اند و در گردهمایی‌های خود آنرا به عنوان سرود ملی می‌خوانند.

این سرود را روح‌الله خالقی در سال ۱۳۲۳ در آواز دشتی آفریده و بعدها حسین گل‌گلاب شعر آنرا سروده است. ویژگی برجستهٔ شعر ای ایران آن است که  همهٔ واژگان آن به زبان پارسی است و در آن هیچ واژه بیگانه‌ای به کار نرفته است.

متن سرود:

ای ایران ای مرز پرگُهر		ای خاکت سرچشمهٔ هنر
دور از تو اندیشهٔ بَدان		پاینده مانی تو جاودان
ای دشمن ار تو سنگ خاره‌ای من آهنم		جان من فدای خاک پاک میهنم
مهر تو چون، شد پیشه‌ام		دور از تو نیست اندیشه‌ام
در راه تو، کِی ارزشی دارد این جان ما		پاینده باد خاک ایران ما
سنگ کوهت درّ و گوهر است		خاک دشتت بهتر از زر است
مهرت از دل کِی برون کنم		بَرگو بی مهرِ تو چون کنم
تا گردش جهان و دور آسمان به‌پاست		نورِ ایزدی همیشه رهنمای ماست
مهر تو چون، شد پیشه‌ام		دور از تو نیست اندیشه‌ام
در راه تو، کِی ارزشی دارد این جان ما		پاینده باد خاک ایران ما
ایران ای خرّم بهشت من		روشن از تو سرنوشت من
گر آتش بارد به پیکرم		جز مهرت در دل نپرورم
از آب و خاک و مهرِ تو سرشته شد گِلم		مهر اگر برون رود گِلی شود دلم
مهر تو چون، شد پیشه‌ام		دور از تو نیست اندیشه‌ام
در راه تو کِی ارزشی دارد این جان ما		پاینده باد خاک ایران ما

لینک دانلود سرود با صدای استاد غلامحسین بنان

سخنی آموزنده از داریوش بزرگ

به خواست  اهورامزدا من چنینم که راستی  را دوست دارم و از دروغ روی گردانم.

من دوست و برده دروغ نیستم.

من  سخت  بر هوس خود فرمانروا هستم.

داریوش بزرگ

اوضاع اقتصادی و نظام بانکی هخامنشی

سکه های داریوش بزرگ ، از طلای ناب و به نام خود او " دریک " نامیده میشد ، و ساتراپ ها و شهربان ها فقط قادر به ضرب سکه های نقره بودند. معمولا در دوران باستان ، تجارت از طریق مبادله کالا به کالا صورت میگرفت ولی با روی کار آمدن هخامنشیان ، و تثبیت اوضاع اقتصادی در عصر داریوش ، در بیشتر نقاط امپراتوری ، سکه و پول وسیله مبادله گردید ، و اندک اندک بانکها نقش مهمی در فعالیت های اقتصادی ایفا کردند. دکتر گیرشمن از یک بانکدار یهودی در قرن هفت قبل از میلاد ، نام میبرد ، که این بانک امور رهن و اجاره ، اعتبار متحرک و امانات را انجام میداد و سرمایه آن در مورد منازل ، مزارع ، چهارپایان و کشتی های تجاری به کار میرفت. این بانک از عملیات مربوط به حساب جاری و چک اطلاع داشت. بانک دیگری نیز در دوره هخامنشی فعالیت میکرد که به نام شخصی به نام " موراشی " بود که در مقابل اخد پول و مال ، قنوات را حفر میکرد و آب را به کشاورزان میفروخت... ظهور بانک های خصوصی یکی از ویژگی های جالب اقتصادی دوران هخامنشی است. در دوران هخامنشی ، کار وام دادن در دست پرستشگاه ها بود که تنها واحد بزرگ اقتصادی بودند ، وام های کشاورزی ظاهرا بدون بهره بودند ، ولی قید میکردند که اگر وام سر وقت  باز پرداخت نشود ، ۲۵ درصد بر آن افزوده خواهد شد. در وام های غیر کشاورزی نیز نرخ بهره ۲۰ در صد بود. اگر فرد گیرنده وام ، شخص معتبری نبود ، در صورتی که وام در وقت موعود باز پرداخت نمیشد ، جریمه ای سخت بر آن افزوده میشد.

 در مورد افراد غیر معتبر ، فرد وام دهنده ، یک خانه ، یک تکه زمین یا یک برده را در قبال دادن وام ، به عنوان گروگان میگرفت. در اینگونه موارد ، اجاره ای برای گروگان و بهره برداری برای پول منظور نمیشد ، اگر بدهکار در پرداخت کوتاهی میکرد ، بستانکار گروگان را به چنگ آورده بود. وام های دیگری نیز در بانک های دوره هخامنشی ، داده میشدند که هم گرو و هم بهره میخواستند و قید میکردند که: "...هرچه در شهر و بیرون از شهر از آن اوست ، گرو است..."

در وام هایی که به قصد کارزایی و اشغال به بستگان و دوستان داده میشد ، نه بهره و نه گروی مطالبه میشد. در بانک های دوره هخامنشی ، پرداخت وام به صورت قستی نیز امکان پذیر بود. به طوریکه به گفته آلبرت اومستد ، زمین و ملک و خانه و چهارپایان را میشد به صورت نسیه خریداری کرد. البته گروهی از بانک های هخامنشی ، پول را به نرخ های رسام آوری میدادند. مثلا بانک " برادران موراشی " پول را به نرخ ۴۰ درصدی قرض میدادند.

تاریخ اجتماعی ایران ، مرتضی راوندی ، جلد ۱

کشف استوانه کوروش بزرگ

استوانه کوروش یا منشور حقوق بشر

538 سال قبل از میلاد نگاشته شده است،

و در سال 1258 خورشیدی 

در بابل باستانی کشف شد و هم اکنون 

در لندن نگهداری میشود .